اشعار

بی تو در زندگیم رنگ خدا نیست که نیست           بین عشّاق چو من بی سر و پا نیست که نیست

بـا غــم دوری تو سوخـتـه و ساخـتـه ام          اثری ازچه در این سوز و نوا نیست که نیست

نیمه شب وقت مناجات بگویم با خویش          گوئیا قلب تو، در بند رضا نیست که نیست

من گـنه کـارم و آلوده قـبول است قبول          بی محّلی ز کریمان که روا نیست که نیست

بی جهت نـاز طبیبان نکـشم چون دردم          درد یاراست و بجز وصل دوا نیست که نیست

هر کـجـا رو  زده ام آبـرویم را بـردنـد          هیچ کس غیرِ شما فکر گدا نیست که نیست

در دعا فکر گرفتاری خود بودم و بس          یاد تو در دل ما وقت دعا نیست که نیست

بـهـر درمـان گـرفـتـاری این نـوکـرهـا          چاره ای جز سفر کرب و بلا نیست که نیست